Το πρόβλημα των ανασφάλιστων οξύνεται.  Και δεν είναι απλό. Δεν είναι μερικά  χαμένα συμβόλαια από την παραγωγή των εταιρειών. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, σημειολογικό, βαθιά κοινωνικό, αποτύπωμα μια κοινωνίας με ρήγματα.

 

Το φαινόμενο των ανασφάλιστων – έτσι είναι –  αποκαλύπτει το «ισχύον» το οποίο  συνθέτουν τρία σκέλη :

 - Οι οδηγοί που αδιαφορούν –ακόμα και για τις ποινές  στην περίπτωση που εντοπιστούν ανασφάλιστοι. 

- Το κράτος που αφήνει την αυθαιρεσία να κυκλοφορεί ατιμώρητη.

- Οι ασφαλιστές που  παρά το πρόβλημα συνεχίζουν να ακροβατούν στο χείλος του γκρεμού ρίχνοντας τα ασφάλιστρα.

Και οι τρείς παράγοντες είναι εξίσου συνυπεύθυνοι για την κατάσταση  που έχει δημιουργηθεί και αυτό διότι:

Η στάση των πολιτών δείχνει μια κοινωνία χωρίς σεβασμό. Οι ανασφάλιστοι οδηγοί φανερώνουν με την πράξη τους ότι δεν σέβονται ούτε τον εαυτό τους, γεννώντας το ερώτημα πώς μπορεί να σεβαστούν τον άλλο με τον οποίο θα συγκρουστούν.

Το κράτος αφήνοντας ατιμώρητους τους ανασφάλιστους δείχνει ότι επιτρέπει στην αυθαιρεσία να αναπτύσσεται οπότε και δημιουργεί  ευνοϊκές συνθήκες για μιμητισμό και εκπαίδευση και άλλων στην ίδια τακτική.

Οι ασφαλιστές όμως, έχουν την δική τους διπλή ευθύνη.  Ρίχνουν τα τιμολόγια, σκοτώνουν τον ανταγωνισμό και τιμωρούν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Η πρακτική τους να πάρουν μερίδια αγοράς με όλο και φθηνότερα τιμολόγια ευτελίζει και το επάγγελμα, και  πολύ περισσότερο  ευτελίζει  ολόκληρη την αγορά.

Η τακτική τιμολόγησης στον κλάδο του αυτοκινήτου δημιουργεί λάθος  εντυπώσεις για την ιδιωτική ασφάλιση.  Καλλιεργεί την επιλογή των καταναλωτών με βάση την τιμή αφήνοντας την ποιότητα να ολισθαίνει μαζί με την ασφαλιστική συνείδηση…